Co ciekawe kasztanowiec nie należy do rodziny kasztanów i nie jest rośliną miododajną. Pszczoły potrafią zbierać z niego nektar i robić miód, jednak nie robią tego. Niektóre gatunki kasztanowca są nawet dla nich trujące. W Polsce właściwie wcale nie pozyskuje się miodu kasztanowego, ponieważ jest u nas bardzo mało drzew kasztanowych.

Kasztan jadalny natomiast jest rośliną miododajną. Pełna jest nektaru oraz pyłków, które przyciągają pszczoły. Z jednego drzewa pszczoły mogą zebrać aż tyle nektaru, że starczy na jeden kilogram miodu. Ten gatunek kasztana kwitnie głównie w maju, ale przy sprzyjających warunkach pogodowych każdy kwiat w ciągu swojego krótkiego życia może wyprodukować nawet do 2,5 mg nektaru. W przeliczeniu na hektary zapewnia to zbiory miodu kasztanowego na poziomie 30–100 kg/ha. Miód kasztanowy – wszystko, co musisz wiedzieć o nim to na pewno to, że właśnie nie powstaje z kasztanowca. Najbardziej powszechny jest on w krajach śródziemnomorskich. Drzewa kasztana bowiem rosną tam o wiele bardziej bujnie niż u nas.

Jak powstaje miód z drzewa kasztanu?

Miód kasztanowy jest wytwarzany głównie z „męskich” kwiatów kasztana jadalnego. Ten naturalny słodzik ma wyjątkowy smak i aromat. Jest on słodki, delikatnie ostry, ale da się wyczuć także ziołową nutę. Kolor miodu jest ciemnobrązowy, a czasem występują w nim jakieś przebłyski czerwieni. W miodzie kasztanowym jest dużo fruktozy, dzięki czemu dość długo trwa tutaj proces krystalizacji. W jego składzie można znaleźć dużo wapnia i minerałów, witaminę B i C, a również żelazo. Może pozytywnie wpływać na mięśnie, kości oraz poprawiać krążenie krwi. Przy regularnym i długim spożywaniu może obniżać ryzyko zawału serca, ponieważ przyczynia się do obniżania cholesterolu i polepsza rytm serca. Najlepszym sposobem na wyrobienie sobie nawyku systematycznego spożywania miodu jest codziennie na czczo pić wodę z miodem. Wieczorem można rozpuścić łyżkę miodu w szklance ciepłej wody i odstawić na całą noc.